Stropodachy mogąbyć wyposażone w dwa typy odwodnienia:
• Odwodnienie zewnętrzne – Odprowadzanie wody odbywa się rynnami umieszczonymi na krawędzi gzymsu lub okapu oraz rurami spustowymi umieszczonymi na zewnątrz budynku.
• Odwodnienie wewnętrzne -Odprowadzanie wody odbywa się korytami ściekowymi utworzonymi na powierzchni stropodachu do wpustów dachowych i rur spustowych umieszczonych wewnątrz budynku.
Na stropodachach płaskich z odwodnieniem zewnętrznym istnieje ryzyko powtórnego zamarzania w rurach spustowych wody wytopionej z zalegającego na połaci śniegu. Aby uniknąć tego zjawiska korzystniejszym rozwiązaniem jest lokalizowanie rur spustowych we wnętrzu budynku. Jest to szczególnie istotne w przypadku stropodachów o najmniejszych nachyleniach warstwy odwadniającej.
Warunki lokowania otworów spustowych:
• Droga spływu wody jest możliwie krótka i równa na całej powierzchni dachu.
• Spadki poszczególnych połaci są zbliżone i możliwie niewielkie.
• Przebieg rur spustowych wewnątrz budynku odbywa się bez odcinków poziomych.
Średnica nominalna odpływów i rur spustowych w stropodachach zależy od powierzchni odwadnianej połaci i wielkości opadów deszczu.
Przykładowo przy opadach deszczu 300 l/h średnice te wynoszą:
o 70 mm dla powierzchni dachu nie większej niż 57 m2
o 100 mm dla powierzchni dachu nie większej niż 150 m2
o 125 mm dla powierzchni dachu nie większej niż 270 m2
o 150 mm dla powierzchni dachu nie większej niż 443 m2.
Każdy stropodach płaski powinien być wyposażony w przynajmniej dwa odpływy wody deszczowej lub w jeden odpływ i przelew. Przy dużych połaciach stropodachów ilość odpływów jest zwiększona, ze względu na utrzymanie w rozsądnych granicach długości dróg odpływu wody i różnic wysokości związanych z wymaganym spadkiem połaci.
Aby uniknąć prowadzenia koryt rynnowych przez szczelinę połacie dachu przylegające do szczeliny dylatacyjnej odwadniane są osobno.
Przy odwodnieniu wewnętrznym, koryta spustowe powinny być odsunięte co najmniej 1,0 m od przyległych do stropodachu ścian. Przy leju wpustowym konieczne jest wypłaszczenie o średnicy 1,0 m.
Pod nawierzchnią tarasów należy układać izolację przeciwwodną, która chroni niżej położone warstwy przed przeciekami wody powierzchniowej. Izolacja przeciwwodną powinna być wywinięta na ściany na wysokość 15 cm. Wywinięcie powinno być łagodne, bez załamywania izolacji pod kątem prostym – służy do tego odbój w postaci trójkątnego klina, umieszczony w styku ze ścianą.
Warstwa izolacji przeciwwodnej powinna mieć spadek min. 1,5 – 2,0 % w kierunku wpustów. Na warstwie izolacji przeciwwodnej zaleca się stosowanie dodatkowej wylewki betonowej lub mat chroniących przed uszkodzeniami mechanicznymi.