Wpływ miałkości, temperatury i wilgotności na proces dojrzewania
Miałkość wywiera bardzo istotny wpływ na proces dojrzewania. Im drobniejsze ziarna, tym w tej samej objętości cementu istnieje większa powierzchnia styku cementu z wodą, a więc i większa powierzchnia, na której zachodzi jednocześnie reakcja. Powoduje to intensyfikację procesu hydratacji, a więc i wpływa na zwiększenie samo ocieplenia oraz na przyspieszenie procesu wiązania i szybszego przyrostu wytrzymałości wyrobu. Im cementy są wyższych klas, i z kolei szybkotwardniejące, tym z reguły są bardziej miałkie. Trzeba jednak pamiętać, że przy powierzchni właściwej < 1700 cm²/g pojawia się bardzo niski stopień hydratacji, a przy > 4500 powstaje duży skurcz.
Wzrost temperatury oddziałuje na proces wiązania cementu podobnie jak na wszystkie inne reakcje chemiczne. Temperatura wyższa przyspiesza, a niższa opóźnia ten proces. W przybliżeniu można przyjąć, że w praktyce każda różnica temperatury rzędu 12 do 15°C odpowiednio dwukrotnie przyspiesza lub o 50% opóźnia proces wiązania.
Reakcja całkowicie zanika w obecności wody zamarzniętej. Można przyjąć, że woda wolna, w mieszance betonowej zamarza przy -1 do -3°C, a w żelu przy -5 do -70°C, co zależy od wielkości poszczególnych porów, im mniejsze pory, tym niższa temperatura zamarzania wody.
Bardziej skomplikowany jest natomiast wpływ temperatury na wytrzymałość zaczynu a więc i betonu. Trzeba podkreślić, że im niższa temperatura, ale dodatnia, tym w I okresie dojrzewania większa ilość cementu wejdzie w reakcję chemiczną z wodą, co wpłynie korzystnie na wytrzymałość końcową zaczynu i betonu, dojrzewającego już w normalnej temperaturze ≥ 10°C.
Wilgotność jest o tyle ważna, że w otoczeniu niskiej wilgotności następuje szybkie odparowywanie wody z mieszanki zaczynu czy betonu i może zabraknąć wody do poprawnego przebiegu wiązania. Mówi się wtedy o przesuszeniu. Wykonane z takiego betonu elementy są kruche, słabe i o zwiększonym skurczu. Im wyższa jest wilgotność otoczenia i im dłużej jest utrzymywana, tym lepiej dla procesu tężenia i dla właściwości technicznych produktu. W rzeczywistości, w elemencie betonowym nieosłoniętym dochodzi do równowagi hydrodynamicznej pomiędzy jego wilgocią, a wilgotnością względną otaczającego powietrza.