Groźne w następstwach są pożary. Temperatury powstałe wskutek pożaru, nawet krótkotrwałe, działają destrukcyjnie na zaprawy i na wiele kamieni naturalnych, zwłaszcza na wapień, dolomit, granit i piaskowce. Ponieważ materiały mineralne charakteryzują się różną odpornością i wytrzymałością ogniową, pod działaniem ognia rozwijają się w strukturze elementów dodatkowe naprężenia i deformacje międzycząsteczkowe wskutek nierównomiernego ich rozszerzania się i zmiany objętości. Te zjawiska stają się przyczyną powstawania na powierzchni materiałów murowych spękań, oddzielenia warstw, łuszczenia i kruszenia, a w następstwie — ubytku i osłabienia przekroju.
Przy dłuższym nagrzewaniu w masie materiałów murowych następują dalsze zmiany o charakterze fizycznym i chemicznym, a przede wszystkim dehydratacja spoiw, zwiększenie się porowatości i obniżenie mechanicznej wytrzymałości. Z doświadczeń laboratoryjnych wynika, że już przy temperaturze 200°C wytrzymałość materiałów murowych spada o 12—30%, a przy temperaturze 500°C — prawie o 50%. W rezultacie, na skutek tych i innych towarzyszących zjawisk, w większości przypadków po pożarze następują w układzie i budowie poszczególnych ogniw ustroju nośnego nieodwracalne przemieszczenia i deformacje, które szczególnie stają się niebezpieczne, gdy ustroje znajdują się pod działaniem trwałych dużych obciążeń.
Wysokie temperatury mogą być wywołane nie tylko pożarami, lecz także i uderzeniami piorunów, eksplozjami materiałów wybuchowych itp. W tych przypadkach zniszczenie budowli, naruszenie technologicznych wątków i wystroju, zwiększają towarzyszące wstrząsy i w dużym stopniu użycie wody w akcjach ratowniczych.